2023 We gaan het weer proberen om via blogspot een langer verhaal te plaatsen dan via Polarsteps. Over 2 weken zijn we weer aan boord. De boot ligt in Vannes Frakrijk, en we zijn er wel weer aan toe om het hectische leven hier te verlaten. Er wordt nog van alles afgeleverd voor in ons nieuwe huis de komende 1,5 week; voor de 3e keer een serie gordijnen, een buiten luxaflex, een kozijn die kamer van hal afscheidt en verlichting. Gisteren hebben we het voorlopig laatse sociale event hier gehad, een gezellige avond met de vrimibo. Waarbij opgemerkt moet worden dat we nagenoeg nooit op vrijdagmiddag bijeen zijn. Nog 3 dagen werken voor mij en 6 voor Rob en dan gaan met de auto van goede vrienden Rob en Didio naar Bretagne. Eerst naar Le Mont St. Michel waar we op en neer naar de boot al zo vaak langs reden. Daar overnachten we en brengen de rots een bezoek. Dan zondag verder naar Vannes voor een weekje samen de toerist uithangen. En da's wel zo fijn met een auto bij de hand.

Terug naar Noord

Ook nu wil ik iedereen die die meeleest op Polarsteps of dit blog leest hartelijk danken voor de belangstelling. Via Polarsteps houd ik een dagboek bij met foto's en video's. Hier mee kun je ook zien waar we zijn. Als je een bericht achter laat weten we dat je meeleest! We zijn weer op weg naar Nederland en daar hebben we deels weer zin in want er wacht daar onze lieve kinderen, familie en vrienden maar het voelt ook als een teleurstelling. We buigen het hoofd voor Covid-19 en mogelijke toekomstige lockdowns maar hadden liever door willen zeilen naar Spanje en daar de boot willen achterlaten voor een volgend seizoen in de Med.

Finistère

Ook in augustus hield het onbestendige weer aan. Soms een mooie dag, vaak veel bewolking en af en toe een bui. Wel weer om iets te ondernemen, wandelen vooral.

Na Douarnenez zeilen we met steeds slechter zicht rond de westelijkste punt van Bretagne naar L'Aberwrac'h waar we op de heenweg ook al waren. Het is rond dit departement Finistere vaker wat mistig of heiig. Ook nu varen we in een grijze wereld tussen de rotsen door de rivier de L'Aber op. 

Langs de kust GR34

De volgende dag is het prachtig weer en we besluiten een dagje te blijven om nu langs de kust te wandelen. Die kust hier verveelt nooit. Elk uur ziet het er anders uit door rijzend of vallend water en vandaag treffen we overdag laag water.

's Avonds komt Iskander aan en kletsen we weer bij met Jan Willem en Renée over alle avonturen sinds we elkaar zagen in Le Crouesty. Zo'n bezoek aan bevriende zeilers is weer heerlijk. We krijgen nogmaals de tip aangereikt om naar Morlaix te gaan, een eind een rivier op en slechts bereikbaar tussen 1 uur voor tot 1 uur na hoogwater.

De volgende morgen staan we vroeg op, het schemert nog. Met nog 2 boten voor ons tuffen we tussen de rotsen door naar het Oosten. Het waait nauwelijks, zoals vaker deze vakantie. Alsof er geen windkracht 3-4 bestaat. Het is of veel te hard of het waait te weinig zoals vandaag. Maar mooi weer is het wel.

Eb in ingang tussen Île de Batz en Roscoff

We zijn op weg naar Roscoff. Daar willen we diesel tanken en een nachtje blijven. We hebben afgesproken met Rick en Ellen die in Bretagne op vakantie zijn met hun vouwwagen. Onderweg worden we verrast door vele dolfijnen die een tijdje meezwemmen met de boeg van Grote Mees en af en toe even op hun zij draaien om ons aan te kijken. Op andere boten om ons heen staan de bemanningen ook op het voordek te roepen en te wijzen en doen pogingen om deze dieren mooi te filmen of te fotograferen. Ook nu nemen we de route onder Île de Batz door.

vlnr: Rob, Nynke, Ellen en Rick

Als we goed en wel volgetankt in de box liggen staan Rick en Ellen al op de steiger. 

Zó, da's gezellig! We gaan 's middags samen aan de wandel door Roscoff. Ook hier komt een waar maanlandschap aan rotsen bloot te liggen. En in dit geval een maanlandschap waar we die ochtend nog overheen gevaren zijn. Roscoff is een plaatsje gebouwd van graniet. Nu, in het toeristenseizoen is het er gezellig druk. We eten 's avonds buiten op het terras van het havenrestaurant en hebben het fijn.

Morlaix met spoorbrug

De volgende morgen staat er geen wind en is het zwaarbewolkt. We gaan naar Morlaix en varen de werkelijk prachtige rivier op. We slingeren langs een fort, prachtige huizen en mooie groene hellingen door. Voor ons vaart een Frans plakband bootje met 2 mannen met hun hond. Dichterbij Morlaix wijzen ze op hun spiegel voor de juiste route door de kronkelige geul. We volgen ze precies. Bij het wachten voor de sluis kletsen we gezellig. En wat dat plakband betreft.. de ramen zijn afgeplakt met ducttape..

We blijven hier even. We doen wat huishoudelijke taken en fietsen/wandelen door Morlaix wat een rijke historie kent. In de zeventiende eeuw hadden ze genoeg van alle Britse invallen en bouwen ze een fort op een eilandje om de riviermonding afdoende te beschermen. Morlaix herbergt een enorm spoorbrug van 60 meter hoog en zo'n 300 meter lang die nog altijd dienst doet op het traject Brest-Parijs.

Een tweede blaasontsteking doet me ineenkrimpen. De antibiotica doet gelukkig z'n werk snel en afdoende en zo gaan we na Morlaix terug naar Roscoff waar we het juiste tij afwachten en vervolgens voor de wind naar Treguier  zeilen wat een eind stroomopwaarts aan een rivier ligt. We krijgen een mooie plek aan de buitenkant van de steiger zodat weinig last hebben van het snel afstromende rivierwater wat schuin door de haven stroomt. Treguier is een prachtig stadje, nog deels ommuurd met bijzondere vakwerkhuizen. Het ligt wat hoger dan z'n omgeving en aan de voet van waar 2 rivieren samen komen. We wandelen een middag tussen beide rivieren en steken over middels een gerestaureerde voetgangersbrug/passerelle uit de 19e eeuw.

Bretonse Baaien

Wij samen

Dit blog is een verslag van wat we allemaal hebben meegemaakt in de laatste weken of maand geleden terwijl ik dagelijks op Polarsteps ons verhaal in de tegenwoordige tijd doe. Het dwingt ook meer tot de grote lijnen en daarmee wordt het al snel een opsomming van plaatsen data en bezigheden.

Dus wie dagelijkse updates leuk vindt? Volgens on via Polarsteps, zie deze  link , ook te vinden op de homepage.

We zijn inmiddels weer aangeland aan de noordkust van Bretagne maar in mijn vorige blog waren we in La Trinité sur Mer, een stadje aan de baai van Quiberon. Na een bezoek aan kilometers menhirs in 10 tot 12 rijen dik gaan we nog een dagje wandelen langs de GR34, een aanrader voor wie van wandelen houdt.

We plannen onze tocht naar de baai van Morbihan zorgvuldig. Deze baai met erg veel eilandjes is ongeveer 50 km2 groot en heeft een ingang van 500 m breed. Dat werkt met de getijdenbeweging als een ballon. Bij ingaand of uitgaand water stroomt het het hardst bij het tuitje, de ingang. Nu is Grote Mees een zware boot maar toch willen we dan graag ingaande stroom hebben en zo racen we langs prachtige deels onbewoonde eilanden naar Île des Moines. We wandelen over het eilandjes met vele vakantiehuizen als kasteeltjes doen een rondje door het typisch Franse dorpje en gaan gewapend met brood en taart voor morgen met de bijboot terug naar Grote Mees.

Vannes

Dit gebied doet enigszins denken aan Loosdrecht maar dan de uitgebreide versie en met zout, diep en vooral stromend water. Al wat drijft komt hier voorbij, zeekano's, vrachtschepen, veerboten en zeil- en motorboten in elk formaat. 
Rob is daar de volgende dag jarig, 58 jaar! 

Aan het einde van dit grote gebied ligt Vannes, een deels nog ommuurde middeleeuwse stad.

We hebben bij de havenmeester de tijd van opening van de brug en deur op gekregen in Vannes dus timen we ons vertrek zodat we daar op tijd zijn. Het vaarwater wordt smaller en eindigt in een kanaal wat eindigt midden in de stad met een jachthaven waarbij wij de laatste plaats bemachtigen vlak voor de museumboten en het centrale plein van Vannes. We liggen eersterangs! We dwalen door Vannes, bezoeken een museum en genieten van straatmuzikanten.

De weg terug door de schitterende baai van Morbihan (misschien een idee voor een volgende vakantie?) verloopt grijs en druilerig.

Eersteragns in Vannes

Wat uiteindelijk overgaat in zeikregen. We hebben contact met Iskander ( Breehorn 41, Jan Willem en Renée Schouten) en zij komen ook naar Le Crouesty dus die avond verhalen we elkaar over de wat we allemaal hebben meegemaakt. Het wordt veel te laat maar is oh zo gezellig.

De volgende dag moeten we vroeg en brak opstaan om de stroom mee te hebben naar het noordwesten, naar Lorient. We hebben besloten dat Vannes ons verste punt is geweest en dat we in het zelfde slakkentempo terug naar Makkum gaan.

Normaliter hebben we 4 weken vakantie en willen we snel op het verste punt van de vakantie zijn  middels dag en nacht doorzeilen om daarna langzaam terug te scharrelen. Nu hebben we onszelf dit totaal onthaastende scharrelen beloofd. En gek genoeg bevalt het uitstekend. We wisselen zeilen af met wandelen, fietsen of de toerist uit hangen en bevalt het niet dan gaan we weer. Maar soms houdt een harde tegenwind ons op plaats gevangen en dat is in Lorient.

Het is grijs en vlagerig weer als we er naar toe zeilen. Onderweg worden we opgelopen door een enorme trimaran 'Sodebo' van een wedstrijdzeiler. Ze scheuren vlak langs ons met een snelheid van 30 knopen!

Vier dagen houdt de harde westenwind aan. We slapen uit, doen het boothuishouden en bezoeken een zeilexperience centrum naast de U-boot garages uit WO2. De stad zelf bezoeken we per fiets en is net zo sfeervol als Brest, weinig dus. Want ook Lorient is kapot gebombardeerd door de geallieerden. Het is ze toen niet gelukt de U-bootgarages kapot te schieten. 

Ondertussen worstelen de Fransen met de coronamaatrdegelen en de 'passe sanitaire'. In Lorient is een straat met veel restaurantjes aan beide zijden afgezet met dranghekken en een tent die als poort dient. Er staan beveiligers die iedereen vragen om hun passe sanitaire, onze corona pas voldoet. Het voordeel is dat de straat verder autoloos is en de hele riedel van controle niet nog een keer bij elk restaurant hoeft. Het mondkapje blijft binnen verplicht en op sommige drukke plekken zoals een winkelstraat of strand! ook. Het weer knapt op en na nog een dagje wandelen, weer over de GR34, gaan we naar Concarneau.

Ville Close in Concarneau

Een door toeristen overlopen stadje vanwege het 17e eeuwse ommuurde vestingeiland Ville Close. Het is prachtig weer inmiddels. We doen een rondje over dit stadseiland temidden van veel te veel andere toeristen, allen met mondkapje, honden en jengelende kinderen met druppende ijsjes.
Het lukt wel om mooie foto's te maken vanaf de stadsmuren.

Hier treffen we de bemanning van de Eddie met hond Skip. We hebben al eerder koffie gedronken toen we samen in Lézardrieux lagen en we praten nu bij. Zij gaan langzaam verder, nog langzamer dan wij want er wordt aan boord nog volop gewerkt. Floor is advocaat.

De dag er na gaan we de eerste kaap weer rond door de Raz de Sein met hoge golven naar Douarnenez. Onderweg worden we wel een kwartier lang gevolgd door een groep kleine dolfijnen die bij de boeg meezwemmen. Fantastische dieren, wát kunnen die zwemmen.

In Douarnenez ligt de Zeerob en ze waren erg enthousiast over deze plaats.

Wij hadden juist andere verhalen gehoord; saaie werkstad, te veraf gelegen. Zo zie je maar.

We treffen een stad die op beide oevers van een rivier ligt met eilandje Tristan voor de deur waar je alleen met laag water naar toe kunt lopen. Bij eb vallen alle rotsen droog en is het een totaal ander landschap waar we vanaf de boot naar kijken. Er is markt, we lopen ook hier een stukje van de GR34 en doen een drankje aan de waterkant. 's Avonds gaan we met Robert en Dianne van de Zeerob heel gezellig uit eten met plaatselijke oesters als voorgerecht en met onderstaand uitzicht. Bretagne heeft ons hart gestolen.😍

Uitzicht vanaf het terras op Île Tristan bij Douarnenez

Zuid Bretagne

Zuid Bretagne, juli 2021


Allereerst, dank voor het meelezen met ons fotodagboek op Polarsteps, zie link op homepage.

We zijn weer aan boord! Het is 18 juli en we zijn na een week werken en familie/vrienden (ook weer leuk) bezoeken als een speer naar Brest terug gereden.  Het is een keer zo warm als toen we vertrokken, toen 14 graden nu 29 graden. We mikken alle meegebracht Nederlandse spullen zoals drop, koffiecups en schone was aan boord en de volgende morgen zijn we meer dan blij dat we uit de snikhete ommuurde haven van Brest mogen vertrekken.We zeilen naar Camaret-sur-Mer en dat gaat toch tráááág! We hadden al zo'n vermoeden dat de romp aangegroeid zou zijn met wier en beestjes maar dat het de boot zó zou vertragen? In Camaret-sur-Mer gaat Rob met duikbril en snorkel en met een opblaassurfplankje, een glaszetterszuignap en een krabber/schuurspons te water om het haarfijne grasachtige 10 cm lange wier er af te krabben. 

De volgende dag gaan we rond de een na laatste kaap van Bretagne en daarmee ook de beruchtste: Pointe du Raz. En razen kan het daar.  De Atlantische deining en golven persen zich met het getij tussen en over de rotzen van Île de Sein en de Pointe du Raz door wat spectaculaire stroomsnelheden en omhoog komende golven op kan leveren. Gelukkig is dat vandaag als een tochtje over de Waddenzee. Oostenwind kracht 1, prachtig weer en een kalme zee.

Raz du Sein met vuurtoren la Veille

We ronden de hoek en gaan in de baai van Audierne tegenover Esquibien aan een meerboei. Het is warm! 

                                 Met de bijboot

Fietsen langs de rivier

We ritsen de schaduwdoeken aan onze bimini/zonnetent en zijn blij met een verkoelend briesje. We gaan met de rubberboot naar Audierne voor een ijsje en wat boodschappen. Een leuk plaatsje met het strand tot in het dorp aan een prachtige rivier. Morgen komt Zeerob, ook een Breehorn 48 met  vrienden Robert en Dianne deze kant op en daarom blijven we een dagje. We gaan met fietsjes en al naar het dichtsbijzijnde strand, sleuren de bijboot tot boven de vloedlijn en klappen de fietsjes uit voor een toer door de omgeving naar Pont Croix waar we in een geweldige crèperie lunchen. 's Avonds borrelen we en eten we met Robert en Dianne en praten we bij over alle zeilavonturen.

De volgende dag gaan we verder langs deze kust. Eerst naar de rivier L'Odet en meren we aan in St. Marine, tegenover Benodet waar we ooit met vakantie waren. De volgende morgen is daar de verwachte weeromslag, regen en onweersbuien. We doen wat klusjes en gaan met het pontje naar de overkant voor een koffie en boodschappen en een buskaartje naar Quimper voor de volgende dag. In regenjas en lange broek bezoeken we deze prachtige middeleeuwse stad en dwalen door de straatjes met leuke winkeltjes. Er is een middeleeuws festival gaande met een band en meisjes in klederdracht. Het valt letterlijk in het water als de miezer echte regen wordt. Eenmaal in de bus kijken we 20 minuten naar een demonstratie die de doorgaande route blokkeert tegen de coronamaatrdegelen in Frankrijk. Wat gele hesjes en een divers gezelschap scanderen 'Liberté!' Ze zijn tegen een passe sanitaire die getoond moet worden bij horeca en cultuurinstellingen en die daarmee vaccinatie afdwingt. Maar waar de vrijheid van de een begint eindigt die van een ander... De volgende dag gaan we verder richting Île de Groix. We zijn nog betrekkelijk vroeg en daarmee verzekeren we ons van een plekje in deze vaak overvolle haven. De havenmeester weet een plekje en vaart voor 'Follo mie! Als we om een kluwen bootjes aan meerboeien zijn heen gevaren zint het 'em toch niet. Of we willen draaien? Dat moet dan om de as want veel ruimte is er niet. Rob blijft koelbloedig en de havenmeester duwt z'n bijboot tegen de boeg van grote Mees om de draai af te maken. 'Follo mie! En daar gaan we weer. Nu naar de volgende grotere boot om langszij af te meren. Hij wijst en roept weer 'Follo mie!! Dan komt er een grotere rubberboot op hoge snelheid met dito hekgolf aan, de opperhavenmeester met een stem als een kanon. 'Ties wee, follow mie, plies!! 

Breiwerk op Ile de Groix

Met hulp van de buurman liggen we uiteindelijk aan een voor- en achter meerboei vast. Pffff. We lopen een rondje door 2 dorpjes, schattig Frans sleets met een heerlijke bakker.

Monets' rotsen op Belle Île

Dan door naar Belle Île de Mer, de naam zegt het al. Zelfs de Fransen vinden dit. Ook hier belanden we in een kluwen boten en is onze rubberboot de verbinding met de wal. Le Palais is een leuk dorpje met weer een zalige bakker en als tegenhanger een vreselijk lelijke kitch kerk met goudkleurige mozaïektegeltjes op de preekstoel. Hier huren we een auto voor de dag erna om het eiland ter grootte van Texel te verkennen. Het zeikt van de regen als.. én de buurman weg wil én de auto bij de verhuur afgehaald moet worden. Redelijk doorweekt zitten we uiteindelijk in de Twingo Electrique en toeren we over het inderdaad meer dan mooie eiland met een ruige rotskust aan de zuidkant waar Monet z'n rotsen schilderde, leuke dorpjes, mooie stranden en een overheerlijk terras in Locmaria met buitenkeuken waar de een copieuze lunch genieten, lekker! We rijden op de terugweg langs de super om voor een aantal dagen in te slaan. Dat scheelt sjouwen.

De volgende dag racen we richting de baai van Quiberon. We sturen door de vaargeul tussen de rotsen boven en onder water door en scheuren naar Trinité sur Mer waar we later die middag de Anna weer treffen met Maarten en Irene. Trinité is een leuk, mooi opgeknapt dorp en een waar zeilersmekka met enorm grote trimarans bekend van zeilraces afgewisseld met mooie oude sloepjes. Vanaf hier gaan we op de fiets naar Carnac, bekend van z'n Menhirs.

Aan een strand op Belle Île

Kapen bevaren

Allereerst; ik hou een dagboek met foto's bij via de app Polarsteps, zie link bij de 'social media' op de homepagina of klik hier. 

Wil je meelezen op je smartphone? Download dan de app op je mobiele telefoon en maak een inlog aan. Zet de 'locatievoorziening' binnen 'instellingen' op je mobiele telefoon, uit. Zoek 'Grote Mees op reis 2021' en je ontvangt een melding van een nieuwe 'step' en zo reis je mee.

Grote Mees in Camaret-sur-Mer

 Trouwens..dank alle trouwe meezeilers die via de app meelezen en af en toe een 💟 achterlaten of een opmerking. Het betekent veel voor ons allebei dat we door jullie gevolgd worden.

In Scheveningen krijgen we mijn vriendin Hélène aan boord, het is heerlijk weer! We hebben een praktijk gehad in Den Haag en we struinen weer rond in onze oude buurt, het Statenkwartier en we bezoeken het Mauritshuis. We halen in Den Haag ook een covid-antigeentest, gelukkig voor beiden negatief. 

Hélène met Nynke

Dan volgen de kapen van de tweede Maasvlakte en alle Zeeuwse eilanden achter elkaar en zijn we zomaar in ons eerste buitenland sinds langere tijd, België. Hier mogen we als zeevarenden 2 dagen 'in transit' verblijven zonder dat er een negatieve PCR-test of antigeentest vereist is. We komen 's avonds in Nieuwpoort aan met deze fantastische avondlucht.

Nieuwpoort, België 

De volgende morgen zeilen we al vroeg op zee om met stroom mee naar Frankrijk te zeilen. Bij Calais is het altijd druk met veerboten van en naar Engeland, ook nu zagen we achter ons al een veerboot aankomen. Rob draaide bij om de veerboot duidelijke te maken dat hij inhield om ruimte te geven. Kort daarna werden we opgeroepen door diezelfde veerboot via de marifoon. 'Thank you for your coöporation, Ma'am'. Nog nooit meegemaakt! 

Daarna komen Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez. Vooral de laatste is een hoge kaap en daarom heen kan het harder waaien. Vandaag valt de wind mee maar stromen doet het er hard.

Frankrijk eist bij binnenkomst een negatieve antigeentest van maximaal 72 uur oud maar gelukkig zijn we ruim binnen deze 3 dagen in Frankrijk. Met alle gegevens onder de arm lopen we naar het havenkantoor. De anticlimax volgde snel, alleen bootnaam en thuishaven én de bankpas 😉, waren vereist. Op een van die wolkenloze en windloze motordagen kwamen dolfijnen spelen. Zo ongeveer tussen Boulogne-sur-Mer en Dieppe. We hebben 10 minuten genoten van alle sprongen van wel 7 dolfijnen. Gek hoe deze dieren je zó opgetogen weten te krijgen. Je hoort ze komen omdat je hun blaasgat hoort. En dan maar kijken waar ze weer boven komen. Kijk maar even mee op de video:

Aangekomen in Dieppe stond de havenmeester al op de steiger te wachten. Of we zo direct naar het havenkantoor wilden komen en papieren meenemen. Eh.... welke papieren? Nou.... de verzekeringspapieren natuurlijk. Huh? Is dat alles?  Voor de zekerheid togen we met gele boekjes, negatieve antigeentesten, de zeebrief en de verzekeringspapieren naar het kantoor op de haven. Er is niet gevraagd naar wat voor Covid-19 gerelateerde zaken dan ook. Ze wilden alleen de aansprakelijkheidspolis zien die bij de bootverzekering hoort. Ook in alle volgende havens heeft nooit iemand gevraagd naar vaccinatiebewijzen of negatieve antigeentests.

En zo, onder een stralend zonnetje en met de Franse krijtrotsen, Falaises genoemd, op links, verdwijnen de coronamaatregelen langzaam uit onze gedachten. Er is in Frankrijk nog wel een avondklok die geldt van 23.00 tot 6.00. Je mag in die periode niet uitvaren of aanmeren. We houden ons er maar keurig aan. Ook op straat geldt de eerste 3 weken van juni nog een mondkapjesplicht. En binnen openbare ruimten blijft dat ook zo in tegenstelling tot Nederland. 

Na Dieppe kachelen we met windstil weer naar Le Havre.

Vlak boven Le Havre ligt  Cap d' Antifer, weer een kaap gerond. Frankrijk blijkt een van de groenste landen van de EU en we snappen nu ook goed waarom. Op geregelde afstand, altijd aan zee, staan kerncentrales.. Le Havre is plat gebombardeerd in WO2 en om die reden geen bezoek waard maar het is wel de perfecte haven om de aanloop naar Deauville te plannen. Door het grote eb en vloedverschil valt de haventoegang droog. Op de zeekaart lijkt het daarom alsof je over de zandbanken naar binnen vaart. Dat invaren kan alleen rond hoog water. Daarna is het water weg en is het strand 5 x zo breed.

Trouville

Deauville, dé badplaats voor vermogende Parijzenaars en Arabieren.  Het is een soort Disneyland voor rijke mensen. Alles is netjes en welverzorgd met prachtige winkelstraten met fonteinen. Werkelijk alles is mooi gerestaureerd of splinternieuw, het verschil is nauwelijks te ontdekken. Het zwembad heeft natuurlijk olympische afmetingen en echt élk duur frans (kleding)merk heeft hier een flag store. Alle gebouwen waarin mensen verblijven liggen achter hoge heggen of hekken. Men sluit zich blijkbaar graag op. Hoe anders is het in Trouville op de andere oever van de rivier. Gezellig terrasjes, vis die vanuit de boot rechtstreeks wordt verkocht aan de haven en ouderen die pétanque spelen op het strand. Hier genieten we dan ook van taart bij een salon du thé en van moules frites!

Dan door naar St.Vaast la Hougue. Sain Va in het kort. Ook zo'n droogvallende haventoegang.De deur gaat dicht als het water te ver zakt. Hier wachten we harde wind en regen af en dan door naar Cherbourg waar we Pointe Barfleur ronden. 

Pte Barfleur met 13 knopen

We berekenen de stroom zorgvuldig en gaan precies op tijd de haven uit en vervolgens flux als de brandweer de hoek om. Van Cherbourg gaan we in 1 x naar de noord Bretonse kust. De Kanaaleilanden liggen halverwege en zouden normaliter een perfecte tussenstop zijn ware het niet dat covid-19 gebied om deze eilanden niet te bezoeken tenzij 2 weken quarantaine op eigen boot.

klimmen omhoog bij eb

We plannen het ronden van Cap La Hague, liggend aan de beruchte Alderney Race, zeer zorgvuldig. Precies op tijd zijn we er en laten ons daarna meevoeren met de wildwaterbaan die nu zuidwaarts gaat. Ik heb de zenuwen. Ik wil het liefst voor donker vast liggen in Lézardrieux. Rob maant me rustig te blijven. Het komt zoals het komt. Maar Rob, wat heb ik dáár nou aan? Rond half negen varen we de rivier op met ineens een aantrekkende wind, dwars én tegenstroom. Links ligt Île de Bréhat met 'rotskes' rondom. Schuin als een krab varen we tussen rotsen en vuurtorens door  een steeds donkerder rivier op. Links en rechts liggen boten aan een boei en wij houden het midden aan. Met de zaklamp gaan we op zoek naar een drijvende steiger, speciaal bedoeld voor nachtelijk aankomsten. Gelukt! Tegen de stroom in maken we vast. We hebben een borrel verdiend.

GR34 in Lézardrieux

Hier is getijverschil meer dan 9 meter! Met hoogwater loop je horizontaal over de valreep naar de steiger, met laagwater moet je gedwongen op je tenen en met strak aangespannen kuiten omhoog zien te komen. Hier maken we kennis met de GR34. Het lange afstandspad langs de kust van Bretagne. We lopen een heel stuk, en ook weer terug. Prachtige natuur! Er is zelfs een omleiding indien het hoog water is, dan kun je namelijk niet over het strand lopen want dat is er niet!

Het weer is maar matig, niet koud maar steeds bewolkt en af toe regen. Ik vraag de havenmeester waar het mooie weer in Frankrijk blijft.. Hij antwoordt met een grote glimlach " maar madame, this is not France! This is Brittany! 

Roscoff

Na Lézardrieux zeilen we naar Roscoff met Île de Batz voor de kust. De haven is prachtig en het granieten stadje ook. Het is trouwens overal graniet, een prachtige woeste want rotsige kust met zandstrandjes bij eb. 

We zeilen tussen Roscoff en Île de Batz door  en houden angstvallig de juiste betonning aan..want... juist.. die rotsen! We zeil/drijven genoegelijk naar L'Aberwrac'h en ontmoeten daar weer bekende boten, Fine Fleur en Dutch Osprey. We praten gezellig met Fine Fleur's bemanning. Zij gaan de volgende morgen verder, wij wandelen met prachtig weer een stukje van de GR34 rivieropwaarts. 

L'Aberwrac'h met zicht op rivier richting zee

Vanuit L'Aberwrac'h ronden we de westpunt van Bretagne en en zeilen we tussen de vuurtorens doordan westelijker dan we ooit waren naar Camaret-sur-Mer. 
Aldaar komt ook Breehorn 44 'Anna' binnenzeilen! Nog gezelliger! 

We fietsen daar de kaap 'Pen Hat' rond. 

Er wordt storm verwacht. We verkassen alvast met de bemanningen van 'Anna' en 'Morgane of Sark' naar de haven Brest waar we op een korte zware storm met windkracht 10 wachten. 

We helpen elkaar met het stormvast leggen van elkaars boten en borrelen in afwachting van de nachtelijke storm.

vlnr: Nynke, Rob , Herco en Elvira, Irene en Maarten

De wind gaat rond 22.00 steeds harder loeien en vanaf 0.00 stormt het. Zelfs harder dan we ooit eerder meemaakten. Slapen gaat voor geen meter, we gaan weer in de kleren en lopen/kruipen regelmatig een rondje over het dek. We vervangen een lijn die nagenoeg doorgesleten is. Rond 3.00 uur waait het nog maar windkracht 7 en gaan we eindelijke slapen. 

De volgende dag scoren we bij een enorme watersportwinkel nieuwe landvasten die wel 2 maten dikker zijn en een extra stootkussen van schuim wat niet lek kan gaan. We zijn voortaan beter voorbereid op storm.

Van uit Brest gaan we met de huurauto terug naar NL voor mijn moeders verjaardag en voor een weekje werken. Op 19 juli gaan we verder zuidwaarts!